HAYATTAN NE ÖĞRENDİM ? Sonsuz bir karanligin içinden dogdum. Isigi gördüm, korktum. Agladim. Zamanla isikta yasamayi ögrendim. Karanligi gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanliga ugurladim sevdiklerimi… Agladim. * * * Yasamayi ögrendim. Dogumun, hayatin bitmeye basladigi an oldugunu; aradaki bölümün, ölümden çalinan zamanlar oldugunu ögrendim. * * * Zamani ögrendim. Yaristim onunla… Zamanla yarisilmayacagini, zamanla barisilacagini, zamanla ögrendim… * * * Insani ögrendim. Sonra insanlarin içinde iyiler ve kötüler oldugunu… Sonra da her insanin içinde iyilik ve kötülük bulundugunu ögrendim. * * * Sevmeyi ögrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalici oldugunu, sevginin güvenin saglam zemini üzerine kuruldugunu ögrendim. * * * Insan tenini ögrendim. Sonra tenin altnda bir ruh bulundugunu… Sonra da ruhun aslinda tenin üstünde oldugunu ögrendim. * * * Evreni ögrendim. Sonra evreni aydinlatmanin yollarini ögrendim. Sonunda evreni aydinlatabilmek için önce çevreni aydinlatabilmek gerektigini ögrendim. * * * Ekmegi ögrendim. Sonra baris için ekmegin bolca üretilmesi gerektigini… Sonra da ekmegi hakça ülesmenin, bolca üretmek kadar önemli oldugunu ögrendim. * * * Okumayi ögrendim. Kendime yaziyi ögrettim sonra… Ve bir süre sonra yazi, kendimi ögretti bana… * * * Gitmeyi ögrendim. Sonra dayanamayip dönmeyi… Daha da sonra kendime ragmen gitmeyi… * * * Dünyaya tek basina meydan okumayi ögrendim genç yasta… Sonra kalabaliklarla birlikte yürümek gerektigi fikrine vardim. Sonra da asil yürüyüsün kalabaliklara karsi olmasi gerektigine aydim. * * * Düsünmeyi ögrendim. Sonra kaliplar içinde düsünmeyi ögrendim. Sonra saglikli düsünmenin kaliplari yikarak düsünmek oldugunu ögrendim. * * * Namusun önemini ögrendim evde… Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk oldugunu; gerçek namusun, günah elinin altindayken, günaha el sürmemek oldugunu ögrendim. * * * Gerçegi ögrendim bir gün… Ve gerçegin aci oldugunu… Sonra dozunda acinin, yemege oldugu kadar hayata da lezzet kattigini ögrendim. * * * Her canlinin ölümü tadacagini, ama sadece bazilarinin hayati tadacagini ögrendim. Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim. Olur ya… Kalp durur.. Akıl unutur… Ben dostlarımı ruhumla severim. O ne durur, ne de unutur… MEVLANA

__________ GERİ